“Çekmediğim dertle, çile kalmadı. Feryatsız gündüzüm gecem olmadı…”
Bilenler bilir, İbrahim Tatlıses’in 1994 yılına damga vuran şarkılarından ‘Yalnızım dostlarım’ın sözlerinin girişi. Hoş, ben bu parçanın Öztürk’ün rock coverıyla dinlemeyi daha çok seviyorum…
Takvim yaprakları 11 Mart 2020’yi gösterdiğinde Dünya Sağlık Örgütü, dünyanın birçok ülkesindeki Koronavirüs salgını nedeniyle Covid-19’u pandemi ilan etti. Bir anda başlayan salgın ve peş peşe gelen ölüm haberleri nedeniyle ülkeler vatandaşlarını salgından korumak amacıyla hem ülke hem şehir dışına; hatta sokağa çıkma yasakları ilan etmeye başladı. Üzerinden çok zaman geçmediği için o günleri hatırlıyorsunuzdur mutlaka.
PANDEMİNİN MİRASI
Pandemi döneminde, virüsün bedenimizde hala mirası mevcut ama ruhumuzdaki mirasları öyle kolay atlatılacak gibi değil. Zira pandemi döneminde insanlık yalnızlığa alıştı. Evlerine kapanan insanlar, çevrelerindekilerle, arkadaşlarıyla ve aile bireyleriyle bile görüşmeyi unuttu. Bu durum ortaya pandeminin en büyük mirasını getirdi, ‘Bireysel yalnızlaşma!’
Bireysel yalnızlığa alışan kişiler pandemi sonrasıda sosyalleşmeden uzak, kendi halinde yaşamaya başladı. Pandemi geçti geçmesine ama pandeminin getirdiği bireysel yalnızlaşma bazı toplumlarda hala etkisini sürdürüyor. Japonya pandemi sürecinde en çok kısıtlama yapan ülkelerden biriydi. Zaten bireysel yaşama mantığıyla yaşayan toplum bireyleri pandeminin gelmesiyle evlere hapsolunca, pandemi sonrası yasaklar, tedbirler kalkmasına rağmen evlerinden çıkmayıp ağır depresyon süreçleri yaşamaya başladı.
YALNIZIM DOSTLARIM, YALNIZIM!
Japonya’da Aralık 2023’te 16 yaş ve üzeri 20 bin kişinin kapsadığı ülke hükümet araştırmasına göre, yüzde 39,3’ü “sık sık veya her zaman”, “bazen” veya “ara sıra” yalnız hissettiğini söyledi. Yaş skalası ayrıldığında ise yalnızlık oranı en yüksek olanların yüzde 46,1 ile 30’lu yaşlardaki insanlar, yüzde 45,3 ile 20’li yaşlardaki insanlar, yüzde 44,5 ile 50’li yaşlardakiler ve yüzde 42,5 ile 40’lı yaşlarındakiler. Yani anlayacağınız Japonlar kendilerini yalnız hissediyor. Şimdi ilk satırlarıma dönelim ve kendimizi onların yerine koyalım, “O eski halimden eser yok şimdi. Izdırap içinde yorgunum şimdi. Tutun kollarımdan düşerim şimdi. Yalnızım dostlarım, yalnız…” Tabii bunu ne yazık ki, Japonlar söyleyemeyecek. Şimdi diyeceksiniz ki, ‘Şarkıyı biliyorlar sanki de!‘
TOPLUMU TEHDİT EDEN BİR SORUN
Japonların bu şarkıyı bilmelerine gerek yok. Zira Japon hükümeti artan yalnızlık sorununa (dikkat çekiyorum, hükümet yalnızlığı sorun olarak kabul etti) çözüm bulmak amacıyla 1 Nisan’dan itibaren geçerli olacak şekilde bir yasa tasarısını kabul etti. Japon hükümeti yalnızlığı ve bireysel kapanmayı büyük bir sorun olarak kabul edip çözüm arayışına girdi. Yeni kabul edilen yasaya göre yerel yönetimlere, yalnız insanlara yönelik destek gruplarından oluşan konseyler kurma konusunda yetki verdi. Ayrıca merkezi hükümet, yalnızlık ve izolasyon sorunu yaşayan insanlara yardım etmek için özel destekçiler yetiştirecek. Bunlarla da kalınmayacak yalnızlık sorununa çözüm bulmak için ülke genelinde alınan etkili önlemlerin yer aldığı bir veri tabanı hazırlanıp, yalnız insanların uygulamalar üzerinden yalnızlık çektiklerinde neler yapmaları gerektiği yönünde bilgilendirmeler yapılacak.
