Biz alışkınız filmleri izlerken öyle bol diyaloglu, kelimelerin vurucu anlamlarını duymaya. Sessiz sinema çok çok geride kaldı. Şimdilerde olmazsa olmazlar arasında ses efektleri ve müziklerin sözcüklerle ve oyuncunun performansıyla bir araya gelmesi bir filmin olmazsa olmazları arasında.
Tim Burton’un 1990 yılında yaptığı Johny Deep’in oyunculuk kariyerindeki en ikonik rollerinden birini üstlendiği adeta bir baş yapıt filmi olan ‘Makas Eller’ tam da bu iki tür arasında gidip gelen bir film. Deep bu filmde canlandırdığı Edward karakteri ile derin bir yalnızlık, dışlanmışlık ve masumiyetin temsilini yaparken yalnızca 169 kelime kullanarak izleyiciye unutulmaz bir performans sunmuştu. Düşünebiliyor musunuz? Film boyunca sadece 169 kelime!
Edward, elleri yerine makaslardan oluşan bir karakterdir ve kasvetli şatosunda yalnız yaşıyor. Deep, Edward’ın dış dünyadaki kırılganlığını ve insan ilişkilerindeki saflığını neredeyse hiç konuşmadan mimikleri ve vücut diliyle o kadar iyi anlatıyor ki, seyirci filmi izlerken diyaloğa bile ihtiyaç duymuyor. Filmin merkezinde Deep’in büyük hüzün dolu gözleri ve sessiz ama etkileyici varlığı yer alıyor.
Film o kadar muazzam ki, Deep’in canlandırdığı karakteri aracılığı ile duyguların sözcüklere ihtiyaç duymadan ne kadar güçlü anlatılabileceğini de filmi izlerken görüyoruz. Tim Burton’un fantastik ve karanlık dünyasında Deep, topluma uyum sağlayamayan bir ruhu incelikle ve derinlemesine canlandırıyor.
Deep’in sadece 169 kelimeyle böylesine derin bir karakter yaratması, oyunculuk yeteneğinin ne denli güçlü olduğunu gözler önüne seriyor. Filmi eğer hiç izlemediyseniz, keyifli bir sonbahar akşamı izleyebileceğiniz filmler arasına alabilirsiniz.
