2006 yılında Iron Lore Entertainment tarafından geliştirilen Titan Quest, hatırlayanları nostaljik bir yolculuğa çıkarıyor. O dönem Diablo II ile kıyaslanması, bu A-RPG türünün ne kadar övgüye değer olduğunu gösteriyor. Titan Quest, zamanla Grim Dawn’a motor lisansı veren bir oyun olarak da hafızalarımıza kazındı. Yaklaşık on yıl önce mobil cihazlara kadar ulaşan bu yapım, oyuncular arasında hala önemli bir yer tutuyor. Geçtiğimiz günlerde SpellForce 3’ü geliştiren Grimlore Games’in, THQ çatısı altında Titan Quest’in ikincisi üzerinde çalıştığına dair haberler geldi. Başka A-RPG’lere yöneldiğimiz esnada, bu yeni oyunun neredeyse tamamlandığını öğrenmek beni oldukça heyecanlandırdı. Demo sürümünü denemem için bana bir fırsat sunduklarında ise, bu yeni oyun hakkında daha fazla bilgi edinme şansı buldum.
İlk Titan Quest’in en güzel yanlarından biri, mitolojik unsurları cesurca kullanmasıydı. Antik Yunan mitolojisi ile başlayarak, Mısır ve Asya mitolojilerine de uzanan bir hikaye sunuyordu. Titan Quest 2’nin de bu geleneği sürdürüp sürdürmeyeceğini bilemiyorum; ancak yine Antik Yunan mitolojisinde başladığımız kesin. Demo, oyunun ilk giriş sekansını kapsıyordu ve bu da bize hikaye hakkında bazı ipuçları verse de, ilerleyen kısımlar için kesin bir şey söylemek zor. Günümüz oyunlarının çıkış sonrası ne kadar değişebildiğini düşünürsek, kesin bir yargıda bulunmak imkansız. (Evet, içimde yine Diablo IV’ü anıyorum.) Fakat, ilk izlenimim, önceki Titan Quest gibi hikaye odaklı bir A-RPG olacağı yönünde.
Titan Quest 2’de maceramız, 1. seviye bir “kahraman” olarak başlıyor. Mentorumuz Aristonoe’nin rehberliğinde, tanrılardan kutsama alarak, çevredeki köyleri rahatsız eden Gryphon’u avlamamız isteniyor. Tanrıların kutsamasıyla birlikte karakterimizi nasıl geliştireceğimize de karar veriyoruz. Earth yetenek ağacı, ateş ve taş elementlerini kullanarak savaş alanını manipüle etmemizi sağlıyor. Storm, elektrik ve buz elementleriyle fırtınaya dönüşürken, Warfare ise çeşitli taktikler ve silahlarla uzmanlaşmamıza olanak tanıyor. Çok geçmeden ikinci bir kutsama alarak başka bir alanda da uzmanlaşma seçeneğimiz oluyor; ancak isterseniz tek bir alanda yoğunlaşmayı da tercih edebilirsiniz. Seçim tamamen sizin elinizde.
İlginç bir diğer detay, uzmanlık ağaçlarındaki yeteneklere verdiğiniz puanlar sayesinde becerilerinize çeşitli ek özelliklerin açılması. Örneğin, sağ tuşla yaptığınız düz saldırı yeteneğine puan yatırırsanız, belirli eşiklere ulaştıkça “modifiye” slotları açılıyor ve buradan yeteneklerinize yeni özellikler ekleyebiliyorsunuz. Bu sistem, başlangıçta oldukça basit gözükse de, denedikçe daha karmaşık bir hale gelmesi açısından oldukça etkileyici. Oynadığım bölümde karakter gelişimim yaklaşık 6. seviyeye ulaştı ve gelecekte bu sistemin daha da derinleşeceğine hiç şüphem yok.
Demo boyunca ekipman çeşitliliği de dikkatimi çekti. Oynanışım sırasında üzerimde iki tane sarı, birçok mavi ekipman vardı. Affix’ler, statlar ve daha fazlası ile ilerleyen süreçte nasıl bir evrim geçireceğini kestirmek zor. Ancak, 2000’lerin başındaki A-RPG’larını anımsatan bir sistem gibi hissettirdi. Oynanış açısından ise “ekrandaki her şeyi patlatıp yok ettim, yok olmayan kaldıysa onlar da beni harcadı” tarzı bir tempoya düşmeyeceğini umuyorum. Demodaki bölüm, daha ağır ve oturaklı bir aksiyon sunuyordu. (Yine de, bazı oyunların başlangıçta ağır, sonra hızlanan bir tempo izlediğini biliyoruz. Evet, bu sefer de Path of Exile 2’yi hatırladım.)
Oyunla ilgili en çok aklımda kalan unsurlardan biri de müzikleri oldu. Ege ezgileri ve Yunanca vokallerle süslenmiş müziklere bayıldım. Eğer müzikleri dinlerseniz, oyun ne olursa olsun müziklerin kalitesinin takdir edileceğine eminim. Menü müziği bile, bu konuda ne kadar başarılı olduğuna dair bir fikir veriyor.
İlginç hikayesi, eski tarz oynanışı ve genel atmosferiyle Titan Quest 2, bende olumlu bir izlenim bıraktı. Demonun sonunda “Yakında Erken Erişim’de göreceklerinizin ufak bir parçasıydı” notunu eklemişlerdi. Bu da henüz tam bir tarih duymamış olsalar da, oyunun çıkışının pek uzak olmadığı izlenimini veriyor. Ege sahillerinin de tadı en güzel yazın çıkar, değil mi?
